کانسپت های لامبورگینی

در ذهن دوست‌دارانش همچون اسطوره‌ای نقش بسته است. یاد کردن نامش همراه می‌شود با هیجان. هیجانی از جنس خشونت. گاوهای لامبورگینی، هیولاهایی هستند که می‌درند و می‌روند. طراحی‌هایشان مو بر تن راست می‌کند. وارد بازار که شوند بدون تردید قیامت به پا می‌کنند. چشمانی گیرا با نگا‌ه‌هایی نافذ، صفت برتر تمام تولیدات لامبورگینی محسوب می‌شود. اما حیف. واقعاً حیف که همیشه اینطور نبوده است. در میان تولیدات سال‌های دور و نزدیک این کمپانی بودند و هستند محصولاتی که آنچنان چنگی به دل نمی‌زنند. چهره‌اشان نه تنها آن حس و حال تهاجمی را ندارد بلکه تا حدودی هم ظریف و فانتزی است. آنها تنها لامبورگینی‌هایی هستند که به این سر و وضع درآمده‌اند. هر چه هست در یک خصیصه با هم اشتراک دارند؛ آنها تمام مدل‌های Concept (مفهومی) این خودروساز هستند.

1967 - Marzal

افتخار اولین کانسپت لامبو از آن اوست؛ مرزال. یک جی‌تی 2+2 که اثر جاودانه‌ای از مارچلو گاندینی و برتونه دو طراح مطرح ایتالیا بود. ساختار عجیب این خودرو به خصوص در روی درب‌های شیشه‌ای و سقف مشبک آن، ستودنی است. فرم و باز و بسته شدن آنها نیز به صورت گالوینگ‌ها انجام می‌شد. فروچیو لامبورگینی موسس کمپانی نیز شخصاً بر روی پیشرانه‌اش کار کرد. پیشرانه‌ای که دیگر هیچ‌وقت در هیچ‌جای دیگر دیده نشد. یک پکیج 2 لیتری شش سیلندر خطی با 175 اسب‌بخار (130 کیلووات) نیرو. مرزال با جعبه‌دنده 5 سرعته‌اش ایده‌ اولیه برای تولید مدل Espada را پایه گذاشت. بعد از نمایشگاه سال 1967 ژنو، این خودرو دیگر دیده نشد. بعدها خبر رسید که در یک حراجی به قیمت حدودی 2 میلیون دلار فروخته‌ شده است.

1974 - Bravo

براوو را برتونه به تنهایی خلق کرد. اولین رونمایی‌اش در نمایشگاه کوچک تورین صورت گرفت. طبیعی بود که این خودرو قرار است مبانی طراحی مدل Urraco را روشن کند. برای قوای محرکه‌اش یک پیشرانه‌ 3 لیتری هشت سیلندر Vشکل به قدرت 300 اسب‌بخار در نظر گرفته شد. پدیده‌ای که تا آن زمان برای یک نمونه پروتوتایپ و یا آزمایشی، غیر عادی محسوب می‌شد. با اینکه براوو یک نمونه مفهومی بود اما قبل از تولید آن بیش از 64 هزار کیلومتر تست‌های میدانی را تجربه کرد. خواص تهاجی این خودرو بعدها روی Countach‌ به خوبی ظهور کرد. برای این خودرو قیمتی تعیین نشده است اما گفته می‌شود در صورت فروش حدود 350 هزار دلار می‌ارزد. لامبورگینی براوو اکنون در موزه موسسه طراحی برتونه قرار دارد.

1980 - Athon

باز هم برتونه باز هم لامبورگینی و باز هم نمایشگاه تورین. محصولی که تا سال‌ها لامبو ایتالیا را بر سر ذوق آورد. برای اتون نیز یک پیشرانه 3 لیتری هشت سیلندر Vشکل به قدرت 260 اسب‌بخار (194 کیلووات) در نظر گرفته شده بود. فرم و استایل طراحی به گونه‌ای بود که می‌توان ادعا کرد ژاپنی‌ها 10 سال بعد آن را در خودروهای خود به کار گرفتند. عرضه و رونمایی این خودرو مصادف شد با اولین بحران مالی لامبورگینی. بحرانی که تا مدت‌ها گریبان شرکت را گرفت. در حال حاضر اتون نیز در نمایشگاه برتونه نگهداری می‌شود. سال 2011 این خودرو برای یک حراج تابستانه در نمایشگاه Concorso d’Eleganza به نمایش درآمد.

1987 - Portofino

پورتوفینو سدان عجیبی بود که چنان هنرمندانه پیاده‌سازی شده بود که تمام دیدارکنندگان نمایشگاه سال 1987 فرانکفورت را مجذوب خود می‌کرد. این خودرو پیش‌تر توسط کوین ورداین به عنوان یک طرح ابتدایی برای کرایسلر آماده شده بود. سپس با انجام تغییراتی به سوی لامبورگینی سوق داده شد. یک چهار در زیبا که فرم منحصر به فردی در باز و بسته شدن لولاهای آن اعمال شده بود. برای پورتوفینو یک پیشرانه‌ 3.5 لیتری هشت سیلندر Vشکل در نظر گرفته شد. پیشرانه‌ای که 225 اسب‌بخار (167.8 کیلووات) نیرو را در دور موتور 7000 rpm تولید می‌کرد. این خودرو پایه‌گذار مدل Jalpa شده بود.

1995 - Calà

حاصل اولین همکاری‌های لامبورگینی با ایتال‌دیزاین محصولی شد به نام کالا. نمایشگاه سال 1995 ژنو شاهد بود که این خودرو چگونه توانست محبوبیت عجیبی را موجب شود. در حقیقت لامبورگینی او را تولید کرده بود تا خلا حاصل از اتمام تولید Jalpa را پر کند. کالا زمانی تولید شد که شرکت برای دوره کوتاهی توسط کمپانی Megatch‌ هدایت می‌شد. کالا به پیشرانه‌ای حجیم 10 سیلندر Vشکل با 400 اسب‌بخار (300 کیلووات) مجهز بود. طراحی و مشخصات فنی این خودرو بعدها روی مدل فوق محبوب Gallardo‌ اعمال شد. این لامبو با جعبه‌‌دنده شش سرعته دستی و سیستم انتقال قدرت RWD (چرخ عقب متحرک) خود می‌توانست به سرعت نهایی 291 کیلومتر در ساعت دست پیدا کند.

1996 - Raptor

بعد از گاندینی، برتونه و ایتال‌دیزاین لامبورگینی شانس خود را با Zagato آزمود. چهره‌‌ای افسارگسیخته با ریزه‌کاری‌هایی در قسمت قطعات آئرودینامیک چیزی بود که بین تمام تولیدات لامبو تا این لحظه حس می‌شد. زاگاتو که سابقه درخشانی در همکاری با فیات، آلفا رومئو، لانچیا، آستون مارتین، مازراتی و حتی فراری داشت روی خلق این خودرو سنگ تمام گذاشت. شاید ادعای گزافی نباشد که تصور کنیم این خودرو پایه و اساس Diablo شده بود. اندازه شاسی و اتاق و هم‌چنین سیستم انتقال قدرت 4WD چنین حسی را القا می‌کرد. این خودرو مجهز به پیشرانه‌ای 12 سیلندر Vشکل به قدرت 492 اسب‌بخار (367 کیلووات) بود. باور کردنی نیست که لامبو روی آن از سیستم‌های ABD‌ و کنترل کشش بهره گرفته بوده است.

2005 - Concept S

بدون کوچک‌ترین اشاره‌ای می‌توان گالاردو اسپایدر را زیر پوست این خودرو حس کرد. این اقدام علاوه بر خاص‌ کردن چهره، افزایش آئرودینامیک را نیز در پی داشته است. درباره این اتاق‌های روباز جدا از هم ادعای جالب مطرح شده است. تحت هیچ‌شرایطی باد به صورت راننده و سرنشین برخورد نمی‌‌کند. برای این خودرو پیشرانه 5 لیتری 10 سیلندر Vشکلی در نظر گرفته شد که 490 اسب‌بخار (370 کیلووات) نیرو را در 7800 دور در دقیقه و 510 نیوتن‌متر (380 پوندفوت) گشتاور را در 4500 دور در دقیقه تولید می‌کرد. نخستین تجربه‌های لامبو در سرعت‌های بالای 320 کیلومتر در ساعت با این خودرو ممکن شد.

2006 - Miura Concept

به عقیده بسیاری رویایی‌ترین محصول لامبورگینی میورا بوده است. کوپه فوق‌العاده‌ای که بین سال‌های 1966 تا 1972 میلادی به تعداد دقیق تنها 764 دستگاه تولید شد. موفقیت این خودرو مدیران جدید لامبورگینی را بر آن داشت تا با خلاقیتی مدرن، نمونه مفهومی آن را معرفی کنند. این خودرو سال 2006 در نمایشگاه لوس آنجلس رونمایی عمومی شد. میورای کانسپت نخستین همکاری والتر داسیلوا با گروه لامبورگینی بود. او بعدها به تیم آئودی، فولکس‌واگن و سئات پیوست. استفن وینکلمن به عنوان مدیر عامل لامبورگینی با تولید انبوه این خودرو مخالفت کرد. او دلیل قانع‌‌کننده‌ای برای این اقدامش عنوان کرد؛ میورا یک خاطره خوب در گذشته بود. لامبورگینی هیچ‌گاه به گذشته برنخواهد گشت.

2007 - Alar

بدون شک زشت‌ترین محصول لامبوگینی آلار بوده و هست. پروژه Alar توسط بخش آمریکای لاتین لامبورگینی انجام شد. غیر از چهره، مشخصات فنی آن نیز قدری عجیب به نظر می‌رسد. پلت‌فرم آن از مدل دیابلو استفاده شده بود. پیشرانه‌اش به حجم بالای 7.7 لیتری با آرایش 12 سیلندر Vشکل درآمده بود. حجمی که حتی در نمونه‌های جدید نیز به چشم نمی‌خورد. قدرت خروجی 770 اسب‌بخار (524 کیلووات) در دور موتور 7500 rpm ثبت شده است. با وزنی در حدود 1130 کیلوگرم، سرعت نهایی‌اش تقریباً 410 کیلومتر در ساعت می‌شد. این اعداد و ارقام مصرف بالای سوخت را در پی داشت. پدیده‌ای که می‌توانست در دراز مدت لامبو را ورشکسته کند. علاوه بر این، با چهره‌ غیر منطقی که این خودرو داشت، هیچ مشتری را به سوی خود نمی‌کشید.

2008 - Estoque

همزمان با اوج‌گیری بحران مصرف سوخت در جهان آستون مارتین، بوگاتی، پورشه و لامبورگینی تصمیم گرفتند تا سدان‌های پرقدرتی را وارد بازار کنند. اما در این میان نام لامبورگینی با مدل استوک بود که می‌درخشید. این خودرو سال 2008 در نمایشگاه پاریس رونمایی شد. استوک نخستین سواری لامبو بود که پیشرانه‌ای در قسمت جلو خود داشت. گفته می‌شود قیمت آن معادل 230 هزار دلار خواهد بود. برای این خودرو یک پیشرانه‌ 5.2 لیتری 10 سیلندر Vشکل در نظر گرفته شده است. البته مدیر عامل لامبورگینی مدعی شده است که در صورت تولید انبوه، نمونه‌های دیزلی و حتی هیبریدی نیز عرضه خواهند شد.

2009 - Ankonian

اسلاوچی تانوسکی یک دانشجوی ساده رشته طراحی صنعتی بود که توانست با ماکت اولیه یک‌هشتم آنکونیان، نام خود را جهانی کند. طراحی بی‌نظیر این خودرو ترکیب هوشمندانه‌ای از خودرو‌های بتمن و خودروهای لامبورگینی را القا می‌کند. سوپر اسپرت موتور- وسط که می‌تواند در آینده یکی از گزینه‌های حتمی برای تولید گاو وحشی باشد. در طراحی گوشه‌های مثلثی این خودرو از مدل افسانه‌ای رونتون بهره گرفته شده است. فرمت مدلینگ و گرافیک آنکونیان محصولی متعلق به سال 2016 را نشان می‌دهد. پیچیدگی‌های این خودرو به خصوص در قسمت جلوپنجره و هم‌چنین المان‌های آئرودینامیک یکی از شاخصه‌های این موجود خارق‌العاده هستند.

2010 - Insecta

تا این لحظه آخرین مفهومی لامبورگینی اینسکتا به شمار می‌رود. اگرچه سال 2011 مدل Sesto Elemento نیز به عنوان یک مفهومی معرفی شد اما بعد از آن خبر تولید 20 دستگاه نشان داد که دیگر نمی‌تواند در حوزه کانسپت‌ها قرار بگیرد. این خودرو را یولیان بامبو رومانیایی از دانشجویان لامبورگینی طراحی کرده است. نکته بارز در استایل این خودرو،‌ کنار هم قرار گرفتن خطوط نرم و زوایای تند است. با 4.3 متر طول، 2 متر عرض و 1 متر ارتفاع کوپه‌ دو نفره مناسبی به ذهن خطور می‌کند. طراح این خودرو قوای محرکه مدل گالاردو را بهترین گزینه برای پیشرانه آن معرفی کرده است. به نظر می‌رسد در خلق نمونه‌های جدید این شرکت از الگوی چراغ‌های اینسکتا الهام گرفته شده است.